dati-rati, pinapangarap kong maging atenista.pa'no ba naman, eh in love na in love kasi ako sa mga players ng blue eagles. gwapo na, magaling pang mag-basketball at siyempre, matalino. katulad na lang ni chris tiu na dean`s lister. :> pero habang tumatagal, nawawala na yung mga iniidolo ko sa blue eagles. grumaduate na kasi. kasabay nun ang pagde-desisyon kong pangaraping makapasok sa UP. sobrang tayog ng pangarap ko, ano? alam kong mahirap pumasa sa UPCAT. madaming kakumpitensya. bukod pa diyan, mabigat din sa bulsa kung magpapa-aral ka sa UP. hindi naman lahat ng mahihirap kayang mag-aral sa UP, eh except na lang kung may scholarship ka. alam ko, hindi gaanong sigurado kung makakapasok ako sa quota o kung makapasok man, hindi ko gustong pahirapan pa ang magulang ko sa pagbabayad ng P700-P1500/unit. sana talaga maka-apply ako ng scholarship. SANA. pero sa likod ng lahat ng ito. bakit nga ba UP?
ininspire kasi ako ni ramon bautista♥, ate ayah and kuya cyrell cruz, jiggy manicad at iba pang personalidad na nagtapos sa UP na kahit na ganun kalayo ang narating nila, down to earth pa rin! :)
ang sarap ng ambience sa loob ng UP diliman. parang nasa gubat ka lang. napaka-friendly din ng mga manong guards and UP ikot manong drivers. btw, ayaw kong nakakakita ng mga naka-mini shorts na estudyante. ewan ko. ayaw ko lang talaga.
mataas ang tsansang makahanap agad ako ng trabaho pagka-graduate. siyempre 'pag nakita nilang graduate ka sa prestihiyosong unibersidad na 'yun, siyempre, UP 'yun.
malaki ang UP. madami kang pwedeng pasyalan habang break time at masasarap din ang mga binibenta nilang pagkain.
lastly, ang mga propesor sa UP, alam kong credible. :D
ayun lang naman. sana sa darating na labsan ng results sa february 2011, makita ko ang pangalan ko dun. ipi-print screen ko yun kung saka-sakali. kung hindi naman, ayos lang. experience din kasi yun.
dati-rati, pinapangarap kong maging atenista.pa'no ba naman, eh in love na in love kasi ako sa mga players ng blue eagles. gwapo na, magaling pang mag-basketball at siyempre, matalino. katulad na lang ni chris tiu na dean`s lister. :> pero habang tumatagal, nawawala na yung mga iniidolo ko sa blue eagles. grumaduate na kasi. kasabay nun ang pagde-desisyon kong pangaraping makapasok sa UP. sobrang tayog ng pangarap ko, ano? alam kong mahirap pumasa sa UPCAT. madaming kakumpitensya. bukod pa diyan, mabigat din sa bulsa kung magpapa-aral ka sa UP. hindi naman lahat ng mahihirap kayang mag-aral sa UP, eh except na lang kung may scholarship ka. alam ko, hindi gaanong sigurado kung makakapasok ako sa quota o kung makapasok man, hindi ko gustong pahirapan pa ang magulang ko sa pagbabayad ng P700-P1500/unit. sana talaga maka-apply ako ng scholarship. SANA. pero sa likod ng lahat ng ito. bakit nga ba UP?
ininspire kasi ako ni ramon bautista♥, ate ayah and kuya cyrell cruz, jiggy manicad at iba pang personalidad na nagtapos sa UP na kahit na ganun kalayo ang narating nila, down to earth pa rin! :)
ang sarap ng ambience sa loob ng UP diliman. parang nasa gubat ka lang. napaka-friendly din ng mga manong guards and UP ikot manong drivers. btw, ayaw kong nakakakita ng mga naka-mini shorts na estudyante. ewan ko. ayaw ko lang talaga.
mataas ang tsansang makahanap agad ako ng trabaho pagka-graduate. siyempre 'pag nakita nilang graduate ka sa prestihiyosong unibersidad na 'yun, siyempre, UP 'yun.
malaki ang UP. madami kang pwedeng pasyalan habang break time at masasarap din ang mga binibenta nilang pagkain.
lastly, ang mga propesor sa UP, alam kong credible. :D
ayun lang naman. sana sa darating na labsan ng results sa february 2011, makita ko ang pangalan ko dun. ipi-print screen ko yun kung saka-sakali. kung hindi naman, ayos lang. experience din kasi yun.
“For once, for once, for once, I get the feeling that I'm right where I belong .”
- Fun.
This blog was created August of 2008. Putting up an account here wasn't really on my plans. It's just that I was so crazy about Chris Tiu before and he runs a blog so I thought of creating my own as well. Years have passed, and I have grown yet I still keep my personal stuff here. Yes, things may change but one thing's for sure -- I will continue running this blog as long as I can.
