madami pa akong dapat gawin kaya`t i-cocopy paste ko na lang yung dalawang post ko sa tumblr at dadagdagan ko ng ilan pang bagay na hindi ko pa nababanggit dun. unahin na natin yung unang talo ng la salle against NU. oo, hindi talaga kapani-paniwala. tie na sila ng ateneo pagdating sa talo! mamaya pala, game ng UP! manonood ako. :) pero bago yun, tatapusin ko muna homeworks ko at mag-rereview din ako para sa unit tests namin next week. saayaa. half-day! pero yun nga lang, sasakit na naman ulo ko. :(
Noong nakaraang araw, nanalasa si bagyong basyang. Hindi ko inakala na ganun kalakas ang hangin. Parang gustong matanggal ng mga bubong. Mga bandang 1 am, nagising ako sa sobrang ingay na dulot ng malakas na buga ng hangin. Mula nun, hindi na ko nakabalik sa mahimbing kong tulog. Nagdasal ako na sana tumigil na yung malakas na bugso ng hangin sapagkat talagang nakakatakot. Bukod pa dun, gusto ko na ring matulog ng maayos. Narinig naman ang aking panalangin. Tumigil na ang bagyo. Pero hindi pa man din nakakalipas ang isang oras, umulan na naman at humangin ng pagka-lakas lakas. Hindi na naman ako nakatulog kaagad. Pero siguro, dahil alam kong suspendido ang klase kinaumagahan (napanood ko sa saksi) eh, nanghinayang na rin ako sa masasayang na oras kaya natulog na din ako. Pagka-gising ko nung umaga, laking pasalamat ko dahil wala na si basyang. Siyempre, nag-iwan siya ng matitinding kalat at mga natumbang puno. Wala ring tubig at kuryente. Haaayyy. Nilinis ko agad yung mga kalat na dahon sa bakuran namin. Mga 10 am, dumating na si daddy. Instead kasi na 1:30 am siya aalis ng Malaysia, na-delay at naging 5:30 am na re-schedule. Buong araw, wala akong ginawa kundi matulog. Akala ko nga hindi na magkakaroon ng kuryente pero buti na lang at nagkakuryente bago mag-brewrats. :) pero hassle pa rin kasi bigla akong nagkaroon ng tsunami (oo, may namuong masamang panahon sa katawan ko.) eh, wala pa nun na tubig. :(( hindi muna ako natulog kasi hinintay ko pa na magkaroon ng tubig. And guess what, 12 am na nagkatubig. Parang nabunutan ako ng tinik nung mga oras na yun. Buti nga kahit 1:30 am na ko natulog, eh maaga pa rin akong nagising para mag-prepare for school.
Alam naman natin na kaakibat ng salitang bagyo ang PAGASA. Philippine Atmospheric Geophysical Astronomical Services Administration – ang ahensyang namamahala sa mga weather disturbances at meteorological things. Tuesday ng gabi, tumutok ako sa 24 oras para ma-monitor yung bagyo. Siyempre, inaasahan kong si mang tani yung mag-rereport kahit na alam kong matagal-tagal ko na siyang hindi nakikitang na-iinterview. Pero FAIL. Ibang weather forecaster yung nag-report. Medyo inasahan kong ganun yung mangyayari kasi nung Monday, sinearch ko sa search bar ng twitter ang pangalan na nathaniel cruz. Ang masaklap dito, isa lang ang lumabas at ang sabi nung nag-tweet eh, naka-vacation leave daw si mang tani pero BAKA HINDI NA BUMALIK. I felt really sad nung nabasa ko yun, pero inisip ko na ok na rin siguro yun para makapagpahinga siya. Pero nung Wednesday, I heard sa news na NAGPUNTA NA NG AUSTRALIA SI MANG TANI AT YUNG ASAWA NIYA and it broke my heart BIG TIME. Natulala ako at nalungkot kasi I expected na nandito lang siya sa pilipinas. Further on the interview, sabi ni dr. prisco nilo na nung may pa pala nag-VL si mang tani. Tapos kaya pala unti-unting nawawala yung mga professional weather forecasters ng PAGASA eh kasi kung sa ibang bansa mahina na yung P100,000 na sweldo, dito sa ating bansa, nasa P20,000 lang daw. kung sana mataas lang yung salary, di na sana kailangan ni mr. nathaniel cruz mangibang-bayan. Oo nga pala, natanggap na daw yata siya sa meteorology bureau sa autralia. Kung inyong babalikan angproject: facts machineko, mababasa niyo na super fan niya ko. Sa katunayan nga, isa siya sa nag-inspire sa`kin na maging journalist. Oo. Noon pa man, pangarap kong ma-interview siya tsaka si Pres. Noynoy Aquino(na noo`y senador pa lang.)Ngayon, malabo ng makita ko siya ulit. Siguro, si Pnoy, may pag-asa pang makapanayam ko basta`t makapag-trabaho agad ako after college graduation. :) anyway, bigla tuloy akong nanghinayang kasi nung grade 6 kami, pinili kong panoorin yung live show ni gerald santos kaysa dun sa fieldtrip namin sa PAGASA at avilon zoo. Kung sana sumama ako nun, eh di siguro nakita ko siya.Yun nga lang, hindi ko pa siya kilala nun. Sa pagkaka-alam ko, 2ndyear ako nung naging fan niya.Pano na kaya? D: mang tani left me depressed.Pwede po bang bumalik ka na lang?TT__TT and speaking of PAGASA, nasermonan ni Pnoy ang ahensya. Pano ba naman daw, late na yung anunsyo ng PAGASA na matinding masasalanta ang Metro Manila. Dagdag pa diyan yung mga taong nagrereklamo sa parehong dahilan. I beg to disagree sa kanila. PAGASA did their best to give us enough information about the typhoon. They don`t deserve to hear that. Sabihin nating late, pero considering naman na low-tech ang mga equipment na gamit nila, mag-eexpect pa ba tayo ng mataas? And another thing, sino bang nagsabing kayang i-predict ng 100% ang mga mangyayari sa panahon? Kaya nga it`s called forecasting, di ba? Naawa tuloy ako nung parang biglang naging inferior ang feeling ng PAGASA to the point na walang gustong magpa-interview. :( sana, next time wala na akong marinig na complaints against them.
kagabi pala, napanaginipan ko si mang tani. oo, main character siya. it started daw sa school. hindi ko nga alam kung bakit parang nag-iba yata yung structure ng school namin. @-| then, sa hindi maipaliwanag na dahilan, nagkaroon daw yung PAGASA sa school. tapos yung 4th year daw yung in charge sa pagkain. tapos ayun, yung isang teacher namin yung nagsalita ng blahblah. basta nakalimutan ko na yung sinabi niya, eh. pinakilala niya yata yung mga pagkain. then after that, nagsalita daw si mang tani dun sa classroom namin. sabi ko nga, after nung speech niya, lalapitan ko siya kaagad para maka-usap siya at makapag-pa autograph. pero bigla daw siyang umalis na agad. hinabol pa nga namin ni CL eh. tapos bigla kaming napunta sa ATC. we were looking gor him nga eh. HAHAHA! pano kami napunta sa ATC? :? pero fail. hindi namin siya nakita. pagbalik namin sa classroom, bumalik din daw si mang tani. naiwan niya daw kasi yung wallet niya. then ako daw yung nagbigay. tapos, nag-usap kami. nagpa-picture pa nga daw ako tsaka nagpa-autograph. basta madami kaming pinag-usapan dun sa science laboratory ng MTS (yung dati kong school) then he was interested daw sa mga bagay na nandun. siyempre, science-related! pinaglalaruan pa nga namin yung human torso. hahahaha. pero ito siguro yung pinaka-gusto kong part:
henna: alam niyo po ba, you were one of my inspiration. you`re the reason why i chose broadcast communication. kasi i really wanted to have an interview with you pero tingin ko it would be impossible na kasi you`re leaving.
then he smiled at me and hugged me.
nakalimutan ko na yata yung ibang nangyari. siya, iwan ko na muna kayo! bye. :3
PS: mamimiss ko `to:
papadalhan kita ng vitamin c video with mang tani & mel tiangco. ♥
madami pa akong dapat gawin kaya`t i-cocopy paste ko na lang yung dalawang post ko sa tumblr at dadagdagan ko ng ilan pang bagay na hindi ko pa nababanggit dun. unahin na natin yung unang talo ng la salle against NU. oo, hindi talaga kapani-paniwala. tie na sila ng ateneo pagdating sa talo! mamaya pala, game ng UP! manonood ako. :) pero bago yun, tatapusin ko muna homeworks ko at mag-rereview din ako para sa unit tests namin next week. saayaa. half-day! pero yun nga lang, sasakit na naman ulo ko. :(
Noong nakaraang araw, nanalasa si bagyong basyang. Hindi ko inakala na ganun kalakas ang hangin. Parang gustong matanggal ng mga bubong. Mga bandang 1 am, nagising ako sa sobrang ingay na dulot ng malakas na buga ng hangin. Mula nun, hindi na ko nakabalik sa mahimbing kong tulog. Nagdasal ako na sana tumigil na yung malakas na bugso ng hangin sapagkat talagang nakakatakot. Bukod pa dun, gusto ko na ring matulog ng maayos. Narinig naman ang aking panalangin. Tumigil na ang bagyo. Pero hindi pa man din nakakalipas ang isang oras, umulan na naman at humangin ng pagka-lakas lakas. Hindi na naman ako nakatulog kaagad. Pero siguro, dahil alam kong suspendido ang klase kinaumagahan (napanood ko sa saksi) eh, nanghinayang na rin ako sa masasayang na oras kaya natulog na din ako. Pagka-gising ko nung umaga, laking pasalamat ko dahil wala na si basyang. Siyempre, nag-iwan siya ng matitinding kalat at mga natumbang puno. Wala ring tubig at kuryente. Haaayyy. Nilinis ko agad yung mga kalat na dahon sa bakuran namin. Mga 10 am, dumating na si daddy. Instead kasi na 1:30 am siya aalis ng Malaysia, na-delay at naging 5:30 am na re-schedule. Buong araw, wala akong ginawa kundi matulog. Akala ko nga hindi na magkakaroon ng kuryente pero buti na lang at nagkakuryente bago mag-brewrats. :) pero hassle pa rin kasi bigla akong nagkaroon ng tsunami (oo, may namuong masamang panahon sa katawan ko.) eh, wala pa nun na tubig. :(( hindi muna ako natulog kasi hinintay ko pa na magkaroon ng tubig. And guess what, 12 am na nagkatubig. Parang nabunutan ako ng tinik nung mga oras na yun. Buti nga kahit 1:30 am na ko natulog, eh maaga pa rin akong nagising para mag-prepare for school.
Alam naman natin na kaakibat ng salitang bagyo ang PAGASA. Philippine Atmospheric Geophysical Astronomical Services Administration – ang ahensyang namamahala sa mga weather disturbances at meteorological things. Tuesday ng gabi, tumutok ako sa 24 oras para ma-monitor yung bagyo. Siyempre, inaasahan kong si mang tani yung mag-rereport kahit na alam kong matagal-tagal ko na siyang hindi nakikitang na-iinterview. Pero FAIL. Ibang weather forecaster yung nag-report. Medyo inasahan kong ganun yung mangyayari kasi nung Monday, sinearch ko sa search bar ng twitter ang pangalan na nathaniel cruz. Ang masaklap dito, isa lang ang lumabas at ang sabi nung nag-tweet eh, naka-vacation leave daw si mang tani pero BAKA HINDI NA BUMALIK. I felt really sad nung nabasa ko yun, pero inisip ko na ok na rin siguro yun para makapagpahinga siya. Pero nung Wednesday, I heard sa news na NAGPUNTA NA NG AUSTRALIA SI MANG TANI AT YUNG ASAWA NIYA and it broke my heart BIG TIME. Natulala ako at nalungkot kasi I expected na nandito lang siya sa pilipinas. Further on the interview, sabi ni dr. prisco nilo na nung may pa pala nag-VL si mang tani. Tapos kaya pala unti-unting nawawala yung mga professional weather forecasters ng PAGASA eh kasi kung sa ibang bansa mahina na yung P100,000 na sweldo, dito sa ating bansa, nasa P20,000 lang daw. kung sana mataas lang yung salary, di na sana kailangan ni mr. nathaniel cruz mangibang-bayan. Oo nga pala, natanggap na daw yata siya sa meteorology bureau sa autralia. Kung inyong babalikan angproject: facts machineko, mababasa niyo na super fan niya ko. Sa katunayan nga, isa siya sa nag-inspire sa`kin na maging journalist. Oo. Noon pa man, pangarap kong ma-interview siya tsaka si Pres. Noynoy Aquino(na noo`y senador pa lang.)Ngayon, malabo ng makita ko siya ulit. Siguro, si Pnoy, may pag-asa pang makapanayam ko basta`t makapag-trabaho agad ako after college graduation. :) anyway, bigla tuloy akong nanghinayang kasi nung grade 6 kami, pinili kong panoorin yung live show ni gerald santos kaysa dun sa fieldtrip namin sa PAGASA at avilon zoo. Kung sana sumama ako nun, eh di siguro nakita ko siya.Yun nga lang, hindi ko pa siya kilala nun. Sa pagkaka-alam ko, 2ndyear ako nung naging fan niya.Pano na kaya? D: mang tani left me depressed.Pwede po bang bumalik ka na lang?TT__TT and speaking of PAGASA, nasermonan ni Pnoy ang ahensya. Pano ba naman daw, late na yung anunsyo ng PAGASA na matinding masasalanta ang Metro Manila. Dagdag pa diyan yung mga taong nagrereklamo sa parehong dahilan. I beg to disagree sa kanila. PAGASA did their best to give us enough information about the typhoon. They don`t deserve to hear that. Sabihin nating late, pero considering naman na low-tech ang mga equipment na gamit nila, mag-eexpect pa ba tayo ng mataas? And another thing, sino bang nagsabing kayang i-predict ng 100% ang mga mangyayari sa panahon? Kaya nga it`s called forecasting, di ba? Naawa tuloy ako nung parang biglang naging inferior ang feeling ng PAGASA to the point na walang gustong magpa-interview. :( sana, next time wala na akong marinig na complaints against them.
kagabi pala, napanaginipan ko si mang tani. oo, main character siya. it started daw sa school. hindi ko nga alam kung bakit parang nag-iba yata yung structure ng school namin. @-| then, sa hindi maipaliwanag na dahilan, nagkaroon daw yung PAGASA sa school. tapos yung 4th year daw yung in charge sa pagkain. tapos ayun, yung isang teacher namin yung nagsalita ng blahblah. basta nakalimutan ko na yung sinabi niya, eh. pinakilala niya yata yung mga pagkain. then after that, nagsalita daw si mang tani dun sa classroom namin. sabi ko nga, after nung speech niya, lalapitan ko siya kaagad para maka-usap siya at makapag-pa autograph. pero bigla daw siyang umalis na agad. hinabol pa nga namin ni CL eh. tapos bigla kaming napunta sa ATC. we were looking gor him nga eh. HAHAHA! pano kami napunta sa ATC? :? pero fail. hindi namin siya nakita. pagbalik namin sa classroom, bumalik din daw si mang tani. naiwan niya daw kasi yung wallet niya. then ako daw yung nagbigay. tapos, nag-usap kami. nagpa-picture pa nga daw ako tsaka nagpa-autograph. basta madami kaming pinag-usapan dun sa science laboratory ng MTS (yung dati kong school) then he was interested daw sa mga bagay na nandun. siyempre, science-related! pinaglalaruan pa nga namin yung human torso. hahahaha. pero ito siguro yung pinaka-gusto kong part:
henna: alam niyo po ba, you were one of my inspiration. you`re the reason why i chose broadcast communication. kasi i really wanted to have an interview with you pero tingin ko it would be impossible na kasi you`re leaving.
then he smiled at me and hugged me.
nakalimutan ko na yata yung ibang nangyari. siya, iwan ko na muna kayo! bye. :3
PS: mamimiss ko `to:
papadalhan kita ng vitamin c video with mang tani & mel tiangco. ♥
“For once, for once, for once, I get the feeling that I'm right where I belong .”
- Fun.
This blog was created August of 2008. Putting up an account here wasn't really on my plans. It's just that I was so crazy about Chris Tiu before and he runs a blog so I thought of creating my own as well. Years have passed, and I have grown yet I still keep my personal stuff here. Yes, things may change but one thing's for sure -- I will continue running this blog as long as I can.